Κέντρο πολιτισμού περιβάλλοντος και περιηγήσεων

Εδώ η δυτική Θράκη που ζούμε, πιο γνωστή είναι για την μυθολογία της στους υπόλοιπους Έλληνες και το υλικό που τους πρόσφερε για να εμπλουτίσουν την δική τους παρά για την ιστορία της… παρ’ όλα αυτά οι Κίκονες που κατοικούσαν εδώ στη Μαρώνεια-Ίμερο είχαν αναπτύξει από τα προ-Ομηρικά χρόνια αξιόλογο πολιτισμό, διέπρεψαν στην … Χημεία – εννοώ στην μεταλλουργία- και μάλιστα όταν οι Αθηναίοι θέλησαν τον πέμπτο π.χ. αιώνα να δημιουργήσουν τα μεταλλεία Λαυρίου – προς ενίσχυση του ιμπεριαλισμού τους- Μαρωνείτες χημικούς και μαστόρους κουβάλησαν σωρηδόν εκεί πέρα, μέχρι που έδωσαν το όνομα της γενέτειράς τους Μαρώνειας στην νέα περιοχή που ακόμα το διατηρεί…

Από τα σπαράγματα του πολιτισμού τους διακρίνεται ότι ήταν ένας φιλειρηνικός και χαρούμενος πολιτισμός παράλληλος σε πνεύμα με εκείνο της Μινωικής Κρήτης – είχαν σχέσεις βέβαια και ανταλλαγές αποδεδειγμένα-.

Ονομαστό στην ανατολική Ροδόπη (σημερινή Βουλγαρία) ήταν το μαντείο του Διονύσου στο όρος Περπερικόν, που πρόσφατα ανακαλύφθηκε –ίσης αξίας και παλιότερο των Δελφών, όπως τα καβείρια μυστήρια της Σαμοθράκης ήταν παλιότερα της Ελευσίνας και Θρακιώτες τους τα δίδαξαν- Γύρω στον δωδέκατο-δέκατο τρίτο αιώνα π.χ., λένε, αρκετοί θράκες μετανάστευσαν απέναντι στα μικρασιατικά παράλια…Εξ’ άλλου οι Θράκες είναι συγγενές φύλο με τους Φρύγες-Τρώες και στον τρωικό πόλεμο ήταν με το μέρος τους (βλέπε „Ρήσο“ την τραγωδία με ήρωα τον βασιλιά των θρακών που έγραψε ο Ευριπίδης).

Τον 7ο π.χ. αιώνα η Μαρώνεια αποικίζεται από Χιώτες, δυτικά η Στρύμνη από Θασείους, η Μεσημβρία ανατολικά από Σαμοθρακίτες, έκτο και πέμπτο αιώνα τα θρακικά παράλια αποικίζονται κύρια από αθηναίους (Αβδηρα), βέβαια, αναλόγως με την διεξαγωγή του πρωταθλήματος, παίζουν και οι Σπαρτιάτες (όταν ανεβαίνει ο ένας πέφτει ο άλλος).
Μετά ήρθε ο Φίλιππος-Αλέξανδρος, και κατέλαβαν την Θράκη –ένα αξιόλογο τμήμα του στρατού του που εξεστράτευσε εναντίων των Περσών –και όχι μόνο- αποτελείτο από Θράκες στρατιώτες. Το ίδιο σχέδιο αντέγραψαν και οι Ρωμαίοι, μετά και οι Βυζαντινοί, „ήμασταν πάντα καλοί στρατιώτες“… Σαν θρακιώτικα φύλλα έπαψε να ενδιαφέρεται η ιστορία για την πάρτυ μας και να μας αναφέρει με το όνομά μας περίπου στα χρόνια του Ιουστινιανού. Μετά ήρθε η κατάκτηση από τους Οθωμανούς, κατά διαστήματα από τους Βουλγάρους –σε κατοχή να βρισκόμαστε-…!
Αυτό τον καιρό η δυτική Θράκη όπου ζούμε είναι η „επαρχία“ των Αθηνών. Αντιγράφει το άμορφο, άλαλο και άσοφο μοντέλο της, πολεοδομικά- οικοδομικά και… υπαρξιακά.
Η Αθήνα βέβαια αντιγράφει το πνεύμα της ανάπτυξης άνευ όρων της δύσης που οδήγησε στην υπόταξη της φύσης και του προσώπου -…όσο για την ανατολή, τι προτιμάτε; ήπιο ή χάρτ Ισλάμ,ή κινέζικη δεσποτεία…! 
Από παλιά τους περιέγραψε ο Ηρόδοτος κι’ αυτούς. Η  «δημοκρατία»  σε βιάζει με πρωτόκολλο η δεσποτεία στην κουζίνα…Υποκρισία παντού, αέρα παιδιά γιατί χανόμαστε. Εδώ, απαρχάς αιγαίου ξεκινήσαμε κάτι,

«άνω σχώμεν τας καρδίας»